Την 13η Οκτωβρίου 1944, το ΑΒΕΡΩΦ με Κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Θ. Κουντουριώτη, υιό του αειμνήστου Ναυάρχου και επιβαίνοντος του ΑΣ, Υποναυάρχου Π. Βούλγαρη απέπλευσε από την Αλεξάνδρεια με προορισμό τον Πόρο Τροιζινίας. Τον ακολουθούσε η 16η ομάδα σκαφών με το επίτακτο ΠΓΥ ΙΩΝΙΑ, το Ελληνικό Α/Τ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ και τα Βρετανικα HMS TETCOT, HMS OAKHEY καλυπτόμενα από τα εύδρομα Κ/Δ HMS AJAX και HMS ORION. Το ΑΒΕΡΩΦ κατέπλευσε πρώτο στον Πόρο που έγινε δεκτό από τους κατοίκους φρενήρων ενθουσιασμού. Στον Πόρο παρέμεινε μέχρι τις 17ης Οκτωβρίου όπου παραλαμβάνοντας την ελληνική Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου που αφίχθηκε (15-10) εκ Τάραντα με το Καναδικό Κ/Δ HMCS PRINCE DAVID. Το μεσημέρι ανεχώρησε για τον Φαληρικό Όρμο όπου κατέπλευσε το σούρουπο της ίδιας ημέρας. Η υποδοχή του υπήρξε αντίστοιχη της πρώτης το 1911. Ο λαός των Αθηνών και του Πειραιά το περίμενε για μιά ακόμη φορά. Ας αφήσουμε την διήγηση ενός Έλληνος Αξιωματικού του ΠΝ, του Υποναυάρχου (Ο) Σταματίου Μανωλά ΠΝ, να περιγράψει τις στιγμές: «Είχε πλέον σημάνει η ποθητή ώρα. Ο ΑΒΕΡΩΦ επικεφαλής του κυρίου μέρους της ναυτικής δυνάμεως απέπλευσεν από τον Πόρον την μεσημβρίαν της 17ης Οκτωβρίου. Η ιστορική ελληνική Ναυαρχίς, όπου Κυβερνήτης ήταν, κατ’ευτυχιν σύμπτωσιν ο υιός του ενδόξου Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη, έπλεεν υπερήφανος, για να τερματίσει την έντιμη θητεία της αίγλης μίας ακόμη καλλινίκου επιστροφής. Ολἰγον κατόπιν, το φωτεινό απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο απόδημος Στόλος, μετά μακράν αλλά ένδοξον απουσίαν, ηγκυροβόλει θριαμβευτικώς εις την αγκάλην του Φαλήρου. Ερρίγησαν τα νερά της Σαλαμίνος και η ως τότε δουλωμένη Πατρίς, ύστερα από δάκρυα πολλά θλίψεως, υπεδέχετο την απελευθέρωσιν με νέα δάκρυα χαράς όπως και τα νικηφόρα της πλοία…». Την επομένη το πρωί η Ελληνική Κυβέρνηση αποβιβαζόταν στον ορμίσκο του Αγ. Γεωργίου, του ΑΣ ακολουθούντος εν μέσω λαϊκού ενθουσιασμού και πάνδημης συγκινήσεως ανήλθαν στην Αθήνα και επί του Ιερού Βράχου των Ελλήνων, έγινε έπαρση της Ελληνικής Σημαίας του πρυμναίου ιστού του ενδόξου πλοίου! Ο Υποναύαρχος(Ο) Σ.Μανωλάς ΠΝ, αφηγείται: «Πρώτη πράξις του Πρωθυπουργού της ελευθέρας Ελλάδος ήταν να επισφραγίση την δικαίωσιν της Ιστορίας. Εις την Ακρόπολιν, την οποίαν είχον βαρύτατα σκιάσει κατά την κατοχήν βάρβαρα χρώματα, ύψωνε το Ιερόν Σύμβολον της Πατρίδος. Εξαίσια ήτο η στιγμή. Θείον το όραμα. Η Κυανόλευκος, εις την γαλανήν διαφάνειαν του αττικού ουρανού ανέμιζεν επάνω από το αρχαίο και νέον θαύμα και με χαρμόσυνους κυματισμούς εχαιρέτιζε την Ελληνικήν Ελευθερίαν…». Ο Υποναύαρχος (Ο) Σ. Μανωλάς ΠΝ ήταν την περίοδο εκείνη εν ενεργεία Αντιπλοίαρχος και υπηρετούσε στο επιτελείο του Αρχηγείου Στόλου. Ήταν παρών λόγω θέσεως (συμμετείχε στην αντιπροσωπία του ΒΝ κατά τις εκδηλώσεις επαναπατρισμού) στην πρώτη έπαρση της Ελληνικής Σημαίας.
