Με την έννοια Μεσοπόλεμος αναφερόμαστε στη χρονική περίοδο μεταξύ Πρώτου και Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (1918-1939). Την περίοδο αυτή συγκλόνισε τον κόσμο η οικονομική κρίση του 1929. Ο Ελληνικός Μεσοπόλεμος σε αντιδιαστολή µε τον Ευρωπαϊκό, ορίζεται ιστοριογραφικά η περίοδος μεταξύ του 1922 και του 1940, μεταξύ δηλαδή της Μικρασιατικής Καταστροφής και της εισόδου της Ελλάδας στο Β’ Π.Π. Η ήττα των Ελληνικών Δυνάμεων στη Μικρά Ασία σηματοδοτεί τη λήξη µιας δεκαετίας συνεχών πολέμων, αλλά και την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας μετά από έναν αιώνα σχεδόν εδαφικών επεκτάσεων και μεταβολών, εξαιτίας των αλλεπάλληλων ενσωματώσεων πληθυσμών. Πρόκειται πιθανώς για την πλέον ταραγμένη, γεμάτη αντιφάσεις περίοδο, αλλά αποτελεί κλειδί για τη βαθύτερη κατανόηση και διαμόρφωση της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Θα ακολουθήσουν ιστορικά γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα αλυσιδωτές συνέπειες σε πολλούς τομείς του δημόσιου βίου της χώρας[1].

Έπειτα, το Αβέρωφ επέστρεψε σ’ ενεργό δράση, λαμβάνοντας μέρος σε γυμνάσια πολεμικής ετοιμότητας και πραγματοποιώντας επίσημους  πλόες. Δεκατέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ στην εξορία, στις 12 Νοεμβρίου 1936, το Γ. Αβέρωφ εισήλθε στον προλιμένα του Μπρίντζι της Ιταλίας. Στο πλοίο επέβαιναν ο Διάδοχος Παύλος και η πριγκίπισσα Ειρήνη. Αποστολή του πλοίου ήταν η επιστροφή των φέρετρων  με τα οστά του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α’ και των Βασιλισσών  Όλγας και Σοφίας, πίσω στην Πατρίδα[2].

Τέλος, αξίζει να εξετάσουμε  το θέμα της συντήρησης του Γ. Αβέρωφ την περίοδο του Μεσοπολέμου, το οποίο πέρασε από πολλά στάδια. Το θρυλικό αυτό πλοίο, διέβη φάση εκσυγχρονισμού από το 1925 έως το 1927, στα ναυπηγεία Societe des Forges στην πόλη La Seyne, στη Τουλόν της Νότιας Γαλλίας. Τα πιο σημαντικά μέρη του εκσυγχρονισμού αφορούσαν την αντικατάσταση όλων των λεβήτων του πλοίου καθώς και την εγκατάσταση ενός σύγχρονου συστήματος διευθύνσεως βολής[3]. Έπειτα του εκσυγχρονισμού, ακολούθησε περίοδος στην οποία οι συντηρήσεις και οι επισκευές του πλοίου ήταν ανεπαρκείς. Αποτέλεσμα ήταν το να μην βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση λίγο πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αναφορικά, οι αυλοί λεβήτων του πλοίου έπρεπε να είχαν αντικατασταθεί ήδη από το 1934 και τελικά η παραγγελία τους έγινε το 1939 στο Βέλγιο, όπου και βρίσκονταν μέχρι την Γερμανική εισβολή. Γενικά ο στόλος μας τις παραμονές του πολέμου, ήταν αποδυναμωμένος λόγο οικονομικών προβλημάτων[4].  

Βιβλιογραφία

• Αντιναύαρχος Ι. Παλούμπης Π.Ν., Βαλκανικοί Πόλεμοι – Ο Ναυτικός Αγώνας 1912-1913, Γ έκδοση Ναυτικόν Μουσείον της Ελλάδος, Πειραιάς 2012.
• Παναγιώτης Γέροντας, Μεθ΄Ορμής Ακαθέκτου, Επίτομη Ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού 1821-1945, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, Έκδοση του Περιοδικού «Ναυτική Επιθεώρηση».
• Νίκου Α. Σταθάκη Θ/Κ Γ. Αβέρωφ, Χρονικό του Θωρηκτού της νίκης, Έκδοση Πολεμικού Ναυτικού 1987.
• Τριμηνιαίο Περιοδικό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, «Ναυτική Επιθεώρηση», Τεύχος 576, Τόμος 171ος, Μάρτιος-Απρίλιος-Μάιος 2011.
• Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Νεότερος Ελληνισμός από 1913 ως 1941 (Β), τόμος 35.

[1] Παναγιώτης Γέροντας, Μεθ΄Ορμής Ακαθέκτου, Επίτομη Ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού 1821-1945, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, Έκδοση του Περιοδικού «Ναυτική Επιθεώρηση», σ.327.

[2] Νίκου Α. Σταθάκη Θ/Κ Γ. Αβέρωφ, Χρονικό του Θωρηκτού της νίκης, Έκδοση Πολεμικού Ναυτικού 1987, σ.187-189.

[3] Παναγιώτης Γέροντας, «Ιστορία του Θωρακισμένου Καταδρομικού Γεώργιος Αβέρωφ», Τριμηνιαίο Περιοδικό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, «Ναυτική Επιθεώρηση», Τεύχος 576, Τόμος 171ος, Μάρτιος-Απρίλιος-Μάιος 2011, σ.103-104.

[4] Αντιναύαρχος Ε. Καββαδίας, Ο Ναυτικός Πόλεμος του 1940 όπως τον έζησα, Αναμνήσεις 2 Μαρτίου 1935-25 Μαρτίου 1943, σ.117.